Kadavra

Vücudunuzu kadavra olarak bağışlamak istiyorsanız çetin bir sınavdan geçmeye hazır olun. Zira Türkiye' de vücudunuzu kadavra olarak bağışlamak, kabir azabından beterdir. Bir aralar tıp fakültesinde bir hasta için düzenli kan veriyordum. Yine kan vermek için hastane gittiğim zaman aklıma gelmişken  organlarımı bağışlamak geldi. Hastanenin içinde uzun süre koridor koridor dolaşıp, insanların sorgulayıcı bakışları ile karşılaşıp, organ bağışlamak istediğim için nedense dalga geçen insanlarla gereksiz sohbetler yaptıktan sonra nihayet kendime muhatap bulup gerekli formları doldurdum.
 Organları bağışlamam için gerekli evrakları doldurduktan sonra "Organlar alındığında nasıl olsa gömülecek pek bir şey kalmayacak benden. Niye vücudumu da kadavra olarak bağışlamıyorum ki" dedim kendi kendime. Doldurulmuş hayvanlar misali boşaltılmış vücudum gömüleceğine bari tıp fakültesinde öğrenciler tarafından kullanılsın diye düşündüm. Oradaki görevliye  kalan vücudumu da tıp fakültesine bağışlamak istiyorum dediğimde;
 

"Neden vücudunun oyuncak gibi kullanmasını istiyorsun?" 

"Sen müslüman değil misin?" 

"Kabir azabı çekersin bak günah." 

gibi ilginç tepkilerle karşılaştım. Hatta benim
görevliler ile tartıştığımı duyan güvenlik görevlisi odaya girip konuyu duyunca, doğrudan 

"birader sen manyak mısın, akıllı adam cenazesini kadavra olarak verir mi" 

diye bana çıkıştığında dayanamayıp adamla ufaktan fiziksel temas bile yaşadık. Olaylar bu şekilde tırmanınca ben iyice inat ettim. Fakültenin altını üstüne getirdim. Nedense bir tek muhatap bulamadım. En sonunda çat kapı dekanın odasına çıktım. En agresif halimle durumu anlattım; personelin neden organ bağışlamak isteyen insanlara bu şekilde davrandığını sordum. Dekan beni oturtup sakinleştirmeye çalıştı , özürler diledi, personelin daha önce kendi vücudunu bağışlamak isteyen insanlar ile karşılaşmadığı için cahilce davrandığını anlattı ki kendisi de "vücudumu size bağışlamak istiyorum" diye başvuran benim dışımda insan görmediğini söyledi. Dekan çay söyledikten sonra sekreterine gerekli formları getirmesi için talimat verdi. Bir süre sonra gerekli formlar geldi. 

Ben formları doldururken bu kez dekan; 

-Size bir şey söyleyeceğim umarım yanlış anlamazsınız. bu yaptığınız şey çok güzel ama sık karşılaşılan bir durum değil. o yüzden içimi kuşku kaplıyor. bu gün hem organlarınızı hem de vücudunuzu bize bağışlıyorsunuz. Siz kendinize bir şey yapmayı düşünmüyorsunuz değil mi?

dedi. Buyur burdan yak! Yaklaşık 20 dakika intihar etmeyi düşünmediğimi, sadece öbür dünyaya inanmadığım için gömülme ritüellerinin benim için bir anlam taşımadığını ve öldükten sonra bedenimin bir işe yaramasını istediğimi dekana anlatıp onu ikna ettikten sonra formları teslim edebildim. 

Yaklaşık 4 saatlik hastane macerası ve sinir bozucu bir sürü muamele ile öldükten sonra kadavramın formaldehite yatırılmasını garanti altına almış oldum. 

Not: Aslında kadavra olmam hala garanti değil. Zira yasalarımıza göre ben öldükten sonra akrabalarımdan biri "yok biz onu illa gömeceğiz" dediğinde, ben ne kadar gerekli belgeleri imzalamış olsam bile fakülte benim cesedimi alamıyor. Bir ara boş zaman bulduğumda bu konuyu da bir şekilde çözmek için çalışmalara başlayacağım.


(Bu yazıyı önceden Ekşi Sözlük'te yazmıştım. Ekşi sözlük hesabını kapattıktan sonra bilgisayarıma indirdiğim entrylere bakarken bu yazıyı gördüm. burada da bulunsun istedim.)